Het was op 26 april dat Lisette 50 kaarsjes mocht uitblazen. Met grote angst voor opblaasbare Sara’s, pamfletten met 3 x toeteren, of een ballonnenboog voor het stadse appartement vluchtte ze naar de mondaine kustplaats Petten. Al weken voor vertrek had ze duidelijk gemaakt niet thuis te zijn die bewuste dag. Toch waren er mensen die haar het weekend ervoor al wisten te overvallen met kaarten, boeketten en overdreven oude kaas uit de Middenbeemster. Overdreven lekker ook, trouwens. Haar Branddoctors collega’s hadden haar een zware tas meegegeven met de boodschap om die vooral mee te nemen richting côte de la mer du Nord.
Nadat Lisette ’s nachts was toegezongen door haar entourage mocht ze dozen vol cadeaus openen. Een bezigheid die haar goed afging. Bedreven rukte ze het sinterklaaspapier (waaromnieuw kopen als er nog oud is, moet er gedacht zijn) van het plakband af. En bij alles wat tevoorschijn kwam, klonk een verrukte kreet van dankbaarheid die gepaard ging met uitspraken als “Oh mijn lievelingsparfum" en “Wat eenprachtige gouden oorstekertjes” of “jaaa dat is mijn favo champagne” und soweiter… Maar de tas van haar collega’s bleef dicht.
Niet gewend aan de stilte en donkerte van de periferie werd ze later wakker dan gewend. En daar stond die tas: Gitzwart en met inhoud. Lisette was er een beetje bang voor. Gezien haar scherpe tong en plagerig karakter zou het kroonjaar een uitgelezen moment zijn om de bal eens flink terug te krijgen. Haar nieuwsgierigheid won het van de angst. Ze opende de tas. Er zaten drie cadeaus in. En alsof het voorbestemd was opende ze het juiste cadeau als eerste: Een glossy! Nu hoor ikje denken “Wat is daar nou bijzonder aan?” Niet zomaar een glossy, maar een Lisette glossy. Ok, je hebt de Linda, de Jan, Chantal, Wendy, Martijn, Coen en ga zo maar door. Maar een Lisette, die was er nog niet. De toon was gezet, op naar cadeau 2. Een wardrobe essential: The White Tee. Wederom een Lisette, met een prachtige, luxueuze print van een steigerend zwart paard. Achter op het shirt, aanwezig maar niet schreeuwerig, een heus logo. Je merkt wel dat die collega’s echte connaisseurs zijn en op de hoogte van de laatste trends qua mode, vormgeving en styling. Zelfverzekerd werd ook cadeau drie ontdaan van papier: vier modebijbeltjes waar het merk Lisette zó tussen zou passen. Hysterisch en met tranen in haar ogen maakte ze haar entourage deelgenoot van zoveel moois. De woorden “OMG, ik ben een merk!" op herhaling als een vastgelopen langspeelplaat.
Het kon natuurlijk niet uitblijven dat later die dag, tijdens het flaneren in eenpittoresk kustdorpje, een modebewuste millennial haar aansprak met “Wajoo, wat een tof shirt heeft u aan.” Lisette antwoordde licht hautain om haar buitensporige enthousiasme iets te doen temperen “Dat is een Lisette, een jong en upcoming merk uit Amsterdam. Moet je écht in de gaten houden.” Het meisje knikte instemmend. De eerste brand fan was in the pocket. Met een glimlach van oor tot oor prevelde Lisette “fifty is freaking fabulous en ik ben een freaking brand.”
Oh ja. Bij een nieuwmerk hoort een nieuwe site.
Met veel dank aan W•LL voor de sitebouw en Natalie Hanssen voor het redigeren.
Copyright © Alle rechten voorbehouden
